Gelmiyorsa artık yardıma Bir zamanlar ağladığın omuzlar Soğumuyorsa kalbine akan kaynar sular
Tanıyamıyorsa artık gözlerin Aynadaki şu sessiz ve yorgun adamı Kurumuyorsa yanağından akan tuzlu sular
Nefes alamıyorsan Açıklayamıyorsan Tutunamıyor Kanatlanamıyorsan Ve artık başaramıyorsan
Olsun olsun varsın şimdi uyu Biraz uyu Kurşuna dizilmiş yalnızlığın Yanına uzan ve biraz uyu
Olsun olsun olsun varsın şimdi uyu Biraz uyu Kurşuna dizilmiş yalnızlığın Yanına uzan ve biraz uyu
Durduramıyorsan artık adımlarını Hep aynı ıslak kaldırımlarda Sayamıyorsa parmakların geçen yılları
Unutuyorsa artık ellerin Eskiden tuttuğu elleri Kayboluyorsa aklından tek tek isimleri
Nefes alamıyorsan Açıklayamıyorsan Tutunamıyor Kanatlanamıyorsan Ve artık başaramıyorsan
Cem Adrian:
Olsun olsun varsın şimdi uyu Biraz uyu Kurşuna dizilmiş yalnızlığın Yanına uzan ve biraz uyu
Olsun olsun olsun varsın şimdi uyu Biraz uyu Kurşuna dizilmiş yalnızlığın Yanına uzan biraz uyu
Sadece çocukken ölmek sırdır bunu bil Herşeyin farkındasındır Her sese dönüp bakarsın Büyümek, uyumak ve unutmak gibidir Ve büyüklerin dediği gibi Uyuman gerekir büyümedikçe Sağır ediyorsa sessizlik Ve kör ediyorsa aydınlık Sadece sana görünen ve kimseleri inandıramadığın bir hayalet gibi Yanıbaşında oturuyorsa yalnızlık bu gece Hep aynı saat takımını çalan bir düşman gibidir sesleri Ve canına kastedecek bir kılıç gibi sallanıyorsa tepende Unutabilmek için hepsini Biraz uyu
