[Verse 1] Zamanında düştüm ben de Delice sevsin sevenler Çocuklar gibi küstüm ben de Üşüyorum ölüm, üstüm ner’de? Sırtım, alnım, yüzüm terde Kendi kendime dedim: “Aklın ner’de?” Kalabalık gibi yalnız burada herkes Zemin kattakı evlere perde gerekmez Harbiden sevse terk etmez yalnızlık Bazen melodik, bazen tek ses Turkuaz dolunay, yakamoz körfez Anlamayı bilmiyorsa baksa görmez Bir de bayağıdır görüşmedik. İyi misin? Bir kapı ne zaman çalsa diyorum: “Sen misin?” Sanayide çalışınca tırnaktaki kir gibi Çıkmayan hatıramsın bil
[Hook] Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi Üzülürsün diye senden gizledim Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi Üzülürsün diye senden gizledim
[Bridge] Çocuklar gibi küstüm ben de, senden gizledim Üşüyorum ölüm, üstüm ner’de? Senden gizledim
[Verse 2] Bu benim yazdığım ilk günlük Saniye bazen bi’ sene, ay ve gündü İnsanı insan affedince hürdür Gözlerinde sürme saçlarınla güldü Çıkamayacağın sözlere yemin etme Özlüyo’n o biçim sevince olmaz bitme Ağlamak da güzeldir, göz yaşı silme Ben benden biliyorum sen bilmezsen bilme Şu an deseydin keşke “Günaydın.” Gerçeği hayal de çok güzel duraydı Uzun bir ara değil bu bir molaydı Yunuslar sahile vurdu yaralıydı Son kalan paketimin son dalıydı Aylardan pazar günden salıydı Ya sihirli lamba ya da uçan halıydı Her aşka başka aşk kobaydır
[Hook] Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi Üzülürsün diye senden gizledim Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi Üzülürsün diye senden gizledim
Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi Üzülürsün diye senden gizledim Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi Üzülürsün diye senden gizledim
