[Nakarat](x2) Yolla, huzurunu kaçıran her şeyi Yollar, ayaklarına daha hafif gelir Olmaz, yalnızlığın bedeli çok ağır Durma, yolla, yolla, yolla, yolla, yolla
[Verse 1] Yolla… Yırtık pabuçlar… Görmeyin, görmeyin, görmeyin, görmeyin yamam var Geçmişi unut geleceği avuçla Uğruna akıttığın kana yakışmaz doğruyla atışmak Ölmeyip dönmeyi bildiğin an Gençliğe düştüğün ak, geldi mi güldüğün af? Çıkacak aldığın hak, g** gibi kaldığın an, g** gibi kaldığın an Delirip diye diye ‘’aklım nerde?’’ Para değil mantığı çaldın benden Kalanım tam da bıraktığın yerde Başarıp, dönücem, alıcam senden Gitse de kaçamaz asla Ardında gölgeyim Altında sığınan eşkallerden nankörlükler bekleyen Hayal dediğin şey zorla yaşattı Umut ettim bi’ an ölmeyi Ama şükretmemek beter Nankörlüktenmiş meğer
[Nakarat](x2) Yolla, huzurunu kaçıran her şeyi Yollar, ayaklarına daha hafif gelir Olmaz, yalnızlığın bedeli çok ağır Durma, yolla, yolla, yolla, yolla, yolla
[Verse 2] Kaybettirebileceği onca şey varken zamanı seçenler affedilmemeli Düşünüp üfleme; sahip olmanın kafası kaybedince gelir Yalnızsan beraberiz Birliktelik olmalı yalnızlığın bedeli Kendini affedemiyorsan ne önemi var ‘’n’olur affedin’’ demenin Bedenim ruhumu sıkıştıran bir et çuvalı mahkumuysa benim Onu fikrimle birleştirince tüm çektiği cezalar affolurlar Dönebileceğim bir yer yok dört duvara kilidim Kaybolurum ama hak edebileceğin kadar için çalış Ulaşamadan öl uğraşamayıp mahvolur bedeni Bıraktığım gibi bulamadım asla kimseyi değil kendimi Kim olduklarını tanımaya çalıştıkça hayatım dedirtti ‘’ben kimim?’’ Umrunuzda olansa biraz aşk ve rahat, para ve zevkiniz Sizden farklıyım Edindikçe değil çünkü düşündükçe zenginim Ailene güven Dostlara değil, kaybına gülen İki değil 10 bin bir yüzlüler Peki, tamam iyi dememiz için 1000 alıp 1 vermen gerekir Gayet adil, mutluluk dile Ama müptela bu bedenim kine Sunduğun bi’ yudum su değil kireç
[Nakarat](x2) Yolla, huzurunu kaçıran her şeyi Yollar, ayaklarına daha hafif gelir Olmaz, yalnızlığın bedeli çok ağır Durma, yolla, yolla, yolla, yolla, yolla
