[Nakarat] Bu paradoks; ne seninle, ne sensiz, kafam hoş Dünya beni sürükleyen anafor Koşmaktan yorulduğum bi’ maraton Paradoks
Bu paradoks; ne seninle, ne sensiz, kafam hoş Dünya beni sürükleyen anafor Koşmaktan yorulduğum bi’ maraton Paradoks
[Verse 1] İstersen kendinden taraf ol, istersen bi’ defa bana sor İnan ki ciddiyim şaka yok, istersen inanma hava hoş İçinden çıkamam paradoks, bir likör, bir viski, anason Bu gece de olmalı kafa zom, sana bi’ başlangıç, bana son
Yol uzun, tabii ki karışık konumuz, bu kaotik maraton koşusu Sevemem seni ben koşulsuz, bi’ dolu büyürken sorunum Bir merakım kalmadı… Bayağıdır anladım yok Hayatın anlamı yok, zamanın kavramı yok
Koşmaktan yoruldum isterim mola, gitgide çalıyor dizlerim mora Gerçekten diyemem hislerim’ ona, adıma tutarsız kisvesi konar Kalması zor ama gitmesi kolay, tutarım nefesi bitmesin o an Bi’ sevgi belki de şiddeti boğar, bi’ köpek ölürken bi’ kedi doğar
Zaman akar, çalmaz dile bal Bilirsin oyunda hile var ve herkes istiyo’ şifre bak İstersen dene sen bin defa, ortasındayız bu dilemma İster yüksel, ister dibe dal, yeter ki edelim bi’ veda; gelince zile bas
[Nakarat] Bu paradoks; ne seninle ne sensiz, kafam hoş Dünya beni sürükleyen anafor Koşmaktan yorulduğum bi’ maraton Paradoks
Bu paradoks; ne seninle ne sensiz, kafam hoş Dünya beni sürükleyen anafor Koşmaktan yorulduğum bi’ maraton Paradoks
[Verse 2] Bu paradoks, bu paranoya; yaramı kana, güneşimi kara boya Sandalım her sefer alabora, ruhumu kustum lavaboya Bu seferlik gerekiyo’ bana mola, kapılamam artık bu anafora Tutuşsun kalpleri saman olan, acımasız davransın zaman ona
(Söyle) Vaktim var mı? Bilmem, masadan takvim’ kaldır Merhamet dostum değil; ona verdim kendimi, kapris yaptı Sevmiyorum seni, lütfen kalma benle, kalk git artık Ama bur’daysan sesini duymalıyım, kalmalı yerinde akli sağlığım
Aldığım nefesim bile bi’ paradoks Yürümeye çalıştığım yerler zemin değil yakamoz Her adım batıyo’ sulara, geçmiyo’ bana koz Ben yaptıkça yıkıyo’-kırıyo’ bu nasıl marangoz?
Ortasındayız bilinmezlerin, buna ben dahil, buna sen dahil Hepimiz olduk ya hercai Gün gelir de bi’ bedel öder her cani (her cahil) İki dize şiire dönüşür her şair
[Nakarat] Bu paradoks; ne seninle ne sensiz, kafam hoş Dünya beni sürükleyen anafor Koşmaktan yorulduğum bi’ maraton (Bu Server Uraz)
Bu paradoks; ne seninle ne sensiz, kafam hoş Dünya beni sürükleyen anafor Koşmaktan yorulduğum bi’ maraton Paradoks
