Sende bu gün yolcusun, sende bu gün çok dolusun Sende bu gün uzak dur, sende bu gün yorulursun Diz kapakların artık kaldırmıyor onca yükü Dudakların anlatabilir hangi yöne savruluyorsun
Karnın aç bir şeyler yemek için çabalıyorsun Hayatta kalıp nelerin beklediğini merak ediyorsun Kimin ile konuşursan aynı cümlelerle başlıyorsun Aynı şeyleri duyuyorsun, aynı şeyleri görüyorsun
Götürdüler gidenler bir çok şey,(çok şey) Güven duygunu zedelerler rahat değilsin anlıyorsun Monotonluğun doğurduğu bu bıkkınlıktan kaçıyorsun Ağaç olup kök salmak gibi -uzak yaşıyorsun
Her bahar aşık olup tekrar yeniden doğuyorsun Fakat bütün o yükleri ayakların taşıyamıyordur Tabakanın içinde kaçak sigaralar, yanmayan bir Çakmak (çakmak), yanmayan bir lamba
Keyif veren fısıltıları duyamıyorsun artık Ölüme inat yeniden tutunmaya çalışıyorsun Ama bir kanadın kırık yenileyemiyorsun İki sokak daha yürüsen yorulup orada kalıyorsun
Orada yatıyorsun soğuk işlemiyor vücuduna Hayatından memnun olduğun herkesi çıkarıp atıyorsun Düş görüyorsun kabusa dönüştürüyorsun Hassas kalbinden vazgeçemiyorsun
Hoşça kal diye başlayacağın bir sabah düşlüyorsun Seyircisi de sensin onun senaristi de sensin Yönetmeni de sensin prodüktörü de sen Bazen gelen şiddetli ağrılardan yere düşüyorsun
İçine birikip dışındaki sessizliği yeniyorsun Tebessüm ediyorsun artık duyduklarını görüyorsun Farkında olmadan yavaş yavaş büyüyorsun En yaralı zamanlarda bir mucize bekliyorsun
