[Giriş] (Sesini özledim bu gece, fazlasıyla özlüyorum) (Farkındayım, hayatıma gireli kısa bi’ zaman oldu ama sana bağlandım) (Bunları samimi söylüyorum) (Hayatıma iyi ki girdin, iyi ki varsın) (Hep benimle kal)
[Verse 1] Döndüğüm benliğime ithafen yazmayı bırakıyorum son kez ben Hep bıkarken ölüp dirilmekten, kirletiyorum seni düş kurarken hem Yağmuru olacakken bulutun sen yerden yere vurdun beni benden Almak varken daha da öteye gittin hep erkenden “Gidemem” derken Son aylarda adının geçtiği her gün buz gibi, yüz hatlarım dağınık Sanki şehir travma içinde afetten, boka batmış bir lağımım Sanki öldüm ve cehennemimdeyim, sanki sensiz olmaz hiç yarın Hatta sen’le tamdım ki sanırım sen olmadan her şey hep yarım Ben yenilmeyeni temsil ederim, sen vereni, bu yüzden hep ben veremim Her gün geçer üzerimden, güzelim, gel, bıkıyorum sensiz düzenimden “Yüzün her şeyden (Yüzün her şeyden) güzel her şeyden” Demek isterdim her satırda fakat hep üzerim ben (Hep üzerim ben) Döndüğüm benliğime ithafen yazmayı bırakıyorum son kez ben Senin gibi bi’ orospu çocuğunu görmedi bu evrende kadim emanetler Bilip her telden oynamak lüksün, um’runda mı senin hiç, kim düşsün? Sevdiğim herkesin ölüceğini bilsem bile ben sana hakkımı helal etmem Canım, boynuma taktığın rahmetli babanın künyesine ithafen Artık senin gibi kaltağa yazmayı bırakıyorum son kez ben Zaten bıkmıştım senden, çıkarcılıktan, gına getirmenden Fondöteninden, rimelinden, sahte sikik suratına takılan parayım ben, ah “Gel” desem gelecek gibisin tiksindirmek için elimden gelen Ölerek gittiğim yola ithafen 145T’ye bir daha binmem Tarihimin en belirgin noktasısın sen, daha ünlemi var, sabret Gebertmene izin veririm, beni kandırmana bi’ daha izin vermem
[Nakarat] Bu kadar, bu kadarı fazla Artık ağrı var her yanımda Uzaktayım artık, anla Aynısın, aynı Sesini duysam ne olur? Kokunu çeksem ne olur? Gülüşünü görsem ne olur? Sonuçta aynısın, aynı
[Verse 2] Benim elimde hayallerim, senin elinde telefon, telef oldun Daha beter günü görmedin, işim bitince diyecekler “Daha beter olsun” Beni geçtim, bi’ insan kendine bu kadar nasıl kıyar ki? “Ben heder oldum” Diyecek kadar düşmemek için direnirken bakımını bozmadın, ne de dostuz Geçmek bilmedi o gece, tek bi’ ayrıntıyı unutmadım Abim yüzüme bakarak ne dedi? Gözlerim dolu, hâlâ bunu hatırlarım Sana bunlar olurken tek bir gün bozdu mu, söylesene, hiç rahatını? Nasıl hâlâ sevebiliyo’sun seni böyle geberterek yok eden bağırtanı? Az önce geçtim evin önünden kendime sözler vererek hem Seni son nefesime kadar sevmeye yine ant içtim ama uzağım senden Olmuyoruz biz, muhtemelen artık sadece benim yüzümden Yaptığın şeyden sonra benim için mücadele edemeyecekken sen Bebeğim, kendine inandırmayı başaran tek kadın olmana ithafen Hem küfür edip hem sevdiğim için yazmayı bırakıyorum son kez ben Silik gözyaşlarımı biriktiremediğim için üzgünüm bu kadar popülerken Diş ve dudaklarını görmediğim için gitmek istiyorum ölüp erken Ben sert biriyim herkes durmadan arkamdan bi’ şeyler gevelerken Önümde senin gibi bi’ engel var, “Nasıl arkamda bırakıca’m?” Der sana tapan yanım, benim hedefime kitlenen diğer yarım yıktı her yanı Benim diğer yarım yaktı her yanı, benim diğer yarım (Benim diğer yarım) Meleğim, anasının amını tersten gösterdiğin aşkımıza ithafen Seni deliler gibi özlesem de yazmayı bırakıyorum sana son kez ben En çok seninle güldüm, her şeye rağmen hâlâ dürüstüm Zaten sahip olmaya alıştım çocukluğumdan her bi’ şeye pürüzlü
[Nakarat] Bu kadar, bu kadarı fazla Artık ağrı var her yanımda Uzaktayım artık, anla Aynısın, aynı Sesini duysam ne olur? Kokunu çeksem ne olur? Gülüşünü görsem ne olur? Sonuçta aynısın, aynı
