[Verse 1] Ne içtiğimi bilmiyorum inan ki Yolda yürüyorum, müzik hep kulağımda İnsanlar garip garip bakıyo’lar bana Aldırışsız şekilde yürüyorum karakola Ellerim kan içinde, sebebini bilmiyorum Cinayet işledim de teslim olmaya mı gidiyorum? “Nasıl olabilir ki?” bunu kendime soruyorum Korkuyorum bazen, kendimden bile korkuyorum Burası İstanbul, çakallarla dolu semtler Film cam, polis ve çömez takılan sivil tipler Burası İstanbul, güçlü olan söyler Güçsüz olan ezilir ve her şeye “Evet” der Kendi kendime mi konuşuyorum birader? Yanımda sadık olan binlerce nefer Denyo denyo bakma suratıma birader Alkol, uyuşturucu ne varsa bana hemen ver
[Nakarat] İstanbul (Aah!), İstanbul, İstanbul Cinayet işlemeye gidiyorum birader İstanbul (Aah!), İstanbul, İstanbul Boş konuşup canımı sıkma birader
[Verse 2] Sürekli siren sesleri hakim semtime Ben de bi’ şekilde hakimim bütün semtime Anlayışsız godomansan yürü kendi semtine Bana saygısızlık ölüm getirir semtimde Küçükken söylerlerdi: “Bu çocuk gaddar ol’cak” Söylenenler doğru, Anıl artık gaddar ol’cak Sakin ol’cak, olan ol’cak cinayet dahi işlerken Bıraktığım not ise: “Hak ettiğiniz bu ol’cak” Bozuk psikolojimle sayısız Psikiyatrist delirttim Tökezledim, ezildim lakin asla düşmedim Lisede montum yoktu; karda yürüdüm, üşümedim Düşünemedim baba, öleceğini düşünemedim Elimdeki kan kendi kanımmış birader Kafam iyi; vurmuşum kendimi, polise haber ver Çalış çabala, koşup dur; bu dünyaya kira ver Sık kafama, kurtaramasın ambulans birader Sık kafama, kurtaramasın kimse birader Sık kafama, kurtaramasın dostlarım birader Sık kafama, kurtaramasın sevdiğim birader Sık kafama, kavuştur babama birader
[Nakarat] İstanbul (Aah!), İstanbul, İstanbul Cinayet işlemeye gidiyorum birader İstanbul (Aah!), İstanbul, İstanbul Boş konuşup canımı sıkma birader
