[Verse] Farfarayla doldu ruhumun asilerini sakinleştiren müzik kutusu Ner’de “play” butonu? Bas da çalsın! Kendi yazıtlarım iğnecesine kalbe batsın Kodes-kafes miraysa, canım bur’da çıksın ahali Öfke resitalimde dilsizdim ben, konuşan gözlerimdi Mutlu sonların kötü başlangıçlarına alışabilmeli Hayati diğerlerinden kopya çekerek yaşamak budalaca Kendi yolunun inşası şart tabii ki (tabii ki!) Cehennem aşıklarla dolu, sadakatsizlerin ayakları katedecek yolu İstemesen de katetmen gerekecek selvi boylu yokuşu Kendini her gün izleyerek göreceksin yok oluşunu sen de Yaşadıkça oyuna dahilim Namussuzluk dünyasında kâbus nüfusu artmakta, saklan! Kıyametin tüyoları göz kırpmakta İnşa ettiklerini yıkmak için gelecekler bunun bilinciyle yaşa Ne yazık ki testlerinize tabi değilim Bestelerimi deste deste zulaladım Aheste yürüyen kaplumbağayım Sen, İstanbul’u bacaklarının arasına almışsın Aferin! Helal olsun, işi kapmışsın Aklın kokuşmuş odalarda baygın, erkek düşü sapkın Kötü niyetli yaklaşım, şehvet hali zıpkın Sen çıtırsın, en basitinden kırılırsın Dev cüsseli şehrim aç Kendini bulunca al ve kaç!
[Nakarat] Bana müsaade beyler, ben gider ahım kalır Düşman beni hatırlasın, korkum yere batsın, varsın Gül bahçem yangın, küllerim avuçlarımdan taşsın Son suâlde don tutsun, dudakların kanasın!
Bana müsaade beyler, ben gider ahım kalır Düşman beni hatırlasın, korkum yere batsın, varsın Gül bahçem yangın, küllerim avuçlarımdan taşsın Son suâlde don tutsun, dudakların kanasın!
Bana müsaade beyler, ben gider ahım kalır Düşman beni hatırlasın, korkum yere batsın, varsın Gül bahçem yangın, küllerim avuçlarımdan taşsın Son suâlde don tutsun, dudakların kanasın!
