Şu dağılgan yüreğimi, şu köpüklere imrenen Yüreğimi bir gün yollara atarsam Bir gün nehir yataklarına dolarsam korkarım Suyumun çoğu senden yana akacak
Dünyanın ölümünü gördüm, suyun, toprağın En yakın dostlarımın birer birer Vakitsiz açan çiçeklerin Vakitli doğan çocukların ölümünü gördüm Ama kimse inandıramaz beni Öldüğüne sevgilerin
Sanki bir kız hep yürürdü yollarda Evimin önünde ayağını silerdi paspasa Kapımı açardı gümüş bir anahtarla Sanki hep gelirdi Sevişirdik bazen
Benimse ellerim titrerdi alnının aklığından Saçlarına doğru titrerdi Şimdi kağıtların üstünde gidip gelen ellerim Titremez artık, yolunu bilir şimdi
