[Bölüm 1: Müslüm Gürses] Kahvenin önünden şöyle salınıp geçerken Hayat dururdu sanki zamana değmeden Bulaşır neşesi konuşup söylerken Dağılırdı gam, keder insanın kalbinden
[Nakarat 1: Müslüm Gürses] Mahallenin sevgilisi, kadeh gibi çınlar sesi Yaz, kış açık penceresi, ah, Sebahat Abla Patiskadan perdeleri, rüzgâr taşır etekleri Saksıları, çiçekleri, ah, kokuyor, hâlâ Ah, kokuyor hâlâ
[Bölüm 2: Sezen Aksu] Çamlarına vururken batan güneşin rengi Radyoda ince saz söyler kalptekini Ne ruhun esrarı ne aşkın kudreti Herkes öder gün gelir payına düşeni
[Nakarat 2: Sezen Aksu] Mahallenin afilisi, siyah meşinden ceketi Yara gibi gülümserdi, ah, Eşref Abi Rakıyı susuz içerdi, Sebahat Abla’yı sevdi Ortalığı duman etti, ah, Eşref Abi Ah, Eşref Abi
[Çıkış: ikisi de] İkisi de sahipsizdi, kimse bilmez neden bitti Kavuşmadan kaderleri bu şarkı bitti Ah, bu şarkı bitti
