[Verse] Boğazım hep kurudur öksürürüm Genelde gece yolda başım önde yürürüm Ben insanların yüzünü değil gözlerini görürüm ve Inan istisnasız hepsi kendi güzel renkleriyle övünür Kimin başardığı elbet günü gelince Görülür elde ne var ne yok harcarım ben zamanımı Sökülür tüm attığım o dikişler ve yaptığım tüm işler Unutulur mu bilmem vakit geldiğinde ölünür Bu insanlar neden hep kendisiyle yarışır Bir gün aynaya yenildiğinde neden hepsi şaşırır Ağlamaklı gözleriyle bakar durur hepsi Hayatlarına cam kırıklarıyla dolu kanayan ayaklarına Sevincini de kibirini de gördüm bir ton dostumun Artık eski yol değildi o mutlulukla koştuğu Tek bildiği vakti çalmak oldu zaman denen patronun Ve üstüne sigara dumanı sindi hayat denen paltonun Ben ısrarla yürüdüm hayatı tek başıma yaşadım Ne yaşadıysam kendi omuzlarımda taşıdım Sus ve bil ki özgürken de ayaklarının üstündeydi Yalansızdı sözcükleri sayfalarım ölmeseydi Belki iki insan aynı şarkıların içindeydi Geri bıraktığım ne varsa hepsi gece benimleydi Yalnızlığın hakedeni olmaz ya da anlatmayayım Son kalan içki param acaba hangi cebimdeydi Hayat önünü ilikleyemediğin bir ceket Ve insanların kalbi sanki birer çelik yelek Kafamda dirilen bir ton cesetle gecemi geçiremem Bana sabretmeyi öğretmeyin aramıyorum sebep Hayat uykusuzluk hayat para yorgunluk ve stres Hayat küçük mutluluklar hayat kalabalık bir kafes Cevabı olmayan tüm sorularla bütünleşir her nefes Ve orada son kalan dala da tutunabilir mi herkes Nedense telaş içinde yürür durur bu Gökyüzünün altında hapsolmuş tüm hikayem ve ruhlar Bense ellerim cebimde ayaklarımla yağmur Yürür dururum çantama hapsettiğim bir ruhla Kendinden bahsetmek çaresizlik Yaptığım tüm şarkılarsa beni anlatır çaresizliğin Boyutu nedir ya da resmini gelip biri çizer mi bana Belki günün birinde kendimden özür dilerim ama O gün bugün değil o gün hiç gelmiycektir Belki özgür son kalan parasıyla içicektir Sen ki bilemezsin hayatlarımız aynı değil olmadı da O karakterler şişede durduğu gibi durmadı da Sanki kimse nasılsın diye sormadı da Anlatıp da durdu özgür onca sene dinledi hiç yılmadı da Kimseleri kırmadı da bir kendi kalbi parçalandı Hesabını kimselere sormadı da
