[Verse 1] Vurunca güneş, yaprakların teninde bir altın parlayış Ukteyle dönerim kalbime, şu içimdeki mevsim hep kış Gözlerimde insanların ölürken takındıkları bakış Aynı ürkeklik, tedirginlik, aynı yalvarış (ha) Uzunluğunu merak ettiğim o yollar, gittiğim kadarmış meğer Hem de sen değişirsen eğer değişebiliyormuş kader Gerçekti hayatım çocukların oyuncak kavgaları kadar Sevdim seni, küçükken sevdiğim kırmızı ayakkabım kadar (ay, çok, çok) Öyle basitmiş gibi ancak öyle mükemmel Öyle hayalmiş gibi ancak öyle gerçek Deli sevdam sana zimmetli Korkma kırmaktan kalbim yedekli Ben gedikli, sen gereklim. Her dert medetli Beni kaybetmen imkânsız. Hayatta kaybetmen imkânlı Gözyaşlarım sırlı, sen yoksan kalbim kahırlı “Tut, bırakma”, demek isterdim, “ellerimi!”. Tanışmadık ki hiç Senden habersiz sevdim uzaklardan hep seni
[Nakarat] Kolay değil sökmek ah seni içimden, hükmedemiyorum! Değişiyo’ dünyam Nasıl bi’ cendere bu sıyrılıp içinden çıkamıyorum! Medet imdat! Kolay değil sökmek cananı içimden, dağılıyo’ bir anda dünyam! Nasıl bi’ cendere bu sıyrılıp içinden çıkamıyorum! Medet imdat!
[Verse 2] Biliyorum sana görünmek istemeyişimin sebebi ne Çözemedim ki seni zerrin kadeh çiçeklerinden güzel yapan ne Bir sesin var hayalimde, bilmek istemiyorum sesinin ahengi nasıl gerçekte Tonu nasıl, rengi ne? Böyle uzaktan severken seni hiç olamayacak kadar benimsin Eminim aslında hayalimdeki kadar güzel değilsin Öğrenmek istemiyorum yaşarken ne kadar zayıfsın Sen huzur veren bir berraklıksın, sanki sudansın Kim içtiyse kandı sana, ben de farklıyım sen gibi herkesten Benim mevzum farklı, isteğim sana kanıp doymak değil Yüzün kenarı çiçeklerle bezeli camdan bir nehir Ben ne kadar seninsem, sen bir o kadar benim değil Yalnızlığın yakar seni, bense kalmadım yalnız Seni gördüğümden beri aynı yerdesin hep solar gül değişince yeri Çizebilirim kağıtlara bakmadan nur cemalini Gezebilirim peşinden seni görmek için bütün evreni
[Nakarat] Kolay değil sökmek ah seni içimden, hükmedemiyorum! Değişiyo’ dünyam Nasıl bi’ cendere bu sıyrılıp içinden çıkamıyorum! Medet imdat! Kolay değil sökmek cananı içimden, dağılıyo’ bir anda dünyam! Nasıl bi’ cendere bu sıyrılıp içinden çıkamıyorum! Medet imdat!
