[Bölüm 1] Tıkanırım ara sıra, o güvendiğim ilhamlara küfrederim Kafadaki kozalak asit yağmuruna tutulmuş, yükselirim Tutunurum açtığı yaralara geleneksel depremlerimin Yıkılırım, içim enkazına hapsolmuş, çıkarın, geleyim Yazdım öylece düşünmeden, yeni ve sıkı bi’ flow denedim, işte kaydı Hep önünde iki yol, ikisi de baydı, mutlu ol ya da öl, hepsi aynı Hangi yaram açık kalmadı, çabuk iyileşti ve kabuk bağladı? Hiç güneş açmaz mevsime döndüm, yer buna sustu da, gök ağladı Hüzün üstüme inmiş ipince bi’ sis Tutar en güzel hissi içinde hapis Burada bir haksızlık var, gönül işi mevzu bahis
[Nakarat] Çöker üzerime kеder, esiriyim Bu gecе de ben ölmeye meyilliyim Çağır beni yine saza söze Doğar, gelirim Çıkar önüme, dağı da deviririm Yürürüm, ben az ötede yenilirim Çağır beni yine saza söze Koşar, gelirim
[Bölüm 2] Yüreğimin aklımı işgaline marş yazdım, yayılır söylenerek Yine kıyamadım, askerlerimi çekip sakladım her yaşama “Zafer” diyerek Ama unutana sonunu hatırlatmam gerekir ki tutunabilelim severek Öyle yaşa ki o canını söksün ölüm bile elleri titreyerek Dürter güdülerim, az bir zaman olduğunu hatırlarım istemeden Dönmem buralara bir terk edebilsem, hiç kimseyi özlemeden Gitmez densiz misafir, yediği kabına yine iyicene pislemeden Gerçek bensiz de zahir, dilim had bilmez, duramam söylemeden Zaman aktı da ben geri dönecektim Oyunum kalmıştı, bitirecektim Ben dünyanın çilesini çektim E, kötü mü ettim? Beni buldum
[Nakarat] Çöker üzerime keder, esiriyim Bu gece de ben ölmeye meyilliyim Çağır beni yine saza söze Doğar, gelirim Çıkar önüme, dağı da deviririm Yürürüm, ben az ötede yenilirim Çağır beni yine saza söze Koşar, gelirim
[Çıkış] Çöker üzerime keder, esiriyim Bu gece de ben ölmeye meyilliyim Çağır beni yine saza söze Doğar, gelirim Çıkar önüme, dağı da deviririm Yürürüm, ben az ötede yenilirim Çağır beni yine saza söze Koşar, gelirim
