[Verse 1] Bu yirmi birlik yolculuğuma, bir şarkılık mola Doğdu sorumluluk duygularım, hayat girdi zora Nefes almam gerekliydi, oksijen değildi kova Kimse fark etmedi bir bok, zaten olmuyordu soran
Her hafta bir parti, uyku düzeni falan yalan Nereye gitti param, adamların birçoğu palavradan Uzak okuldan ve aileden ve boş kalan zaman Birkaç şarkı yazmak fakat, şarkılar da paçavradandı
Düzel desen yok bir boşluk, içindesin daima Ve her dostun hain artık, her hayal bir facia Yakınların öldüğü zaman, denen şey hep payidar Ve bunların hep aynı döneme denk gelmesi manidar
Bu kez sağlam düştüm, bir daha kalkamıcam galiba Gece bile küs durup, yüzüme gülmüyordu afitap Olgunlaşıp, yorgun düşen ruhum hep bir mani var Hayata dönmemek, fakat uyanma vakti haydi kalk
[Hook] Göremediniz değil mi? Ben gibi bazen Ben bile göremedim, kendimi zaten Gün doğacak yine, belki de ben yine Kendime yazı’cam derdimi Ben, yine yazıyorum ölüme inat hey Yine yazıyorum, ölüme inat hey Yine yazıyorum, ölüme inat hey Ölümüne yazıyorum, ölüme inat
[Verse 2] Belli bir hedefim yok hep, uyku gözüm seyirmiş Hem anladım ki tanınmak falan da çözüm değilmiş Tabii ki hoş bir şey fakat, ağır geldi bünyeme Can sıkıcı tek bir fotoğrafla, gelip durmam gündeme
Nedensizce bir hasret, oluştu eski günlere Bakınca garipsiyorum hem de geldiğim bu günlere Bir aydınlık arıyorum, bu karanlık dönümlere Hem söylesene neden güleyim, sebep yokken gülmeme?
Bu depresif tavrı, dışarı vurmak yoktu yapımda Ve hayır diyemediklerim de, bekliyordu kapımda Gereksizdi sanıyorum ki, yarışmalara katılmam Ve bir bok değiştirmiyordu, karı ve kızla takılmak
Esrarından hapından, uzak dur dedim kapılma Zaten silineceksin bir gün, adın kalmaz akılda Sadece daha güzel ve düzenli bir hayatın Peşindeyim ben ölüme inat, görürsünüz yakında
