Attım içime yine kurşunu gez göz ve arpacıklar elimde Fırlattım toprağa arpa olsunlar diye, niye? Ağaç oldular uzandılar bulutların üstüne Bilmem
Baktım elime, çizgiler yol oldu yürüdüm üstünde bile bile Avcumu sıktım ve eziyet ettim kendime bile Tam şimdi gel sor bana “Aklın yerinde mi?” diye Bilmem
Uçarken kaçarken, mütemadiyen buralarda tek tabanca yaşarken Tetiğimi çektiler ve bunun olması için henüz çok erken “Peki tamam sen patladın ama kurşunun ner’de?” dersen Bilmem
