[Verse 1] Yalanla döner bu devran, yürür dolanla kervan Her güzel şey amansızca yalana teslim olur zamanla Kör görür ve topal yürür, it ürürken bel bükülür Elinden tuttuğun o karga bir gün seni de öldürür Doyumsuz insanoğlu, ademoğlu uyumsuz Dünyaya altı milyar küsür dolduk her tarafta kan yorumsuz Olsa katliam bi’ kurtuluş çiçek açardı toprak Tek çekim [?] de olsa temiz soluğa hasretiz bi’ bak Yok ettiğin zaman, mekan; yolum uzun, hayat kısa Sonsuz küsür ölüm, hayat; baki kalan bir iki [?] saat Ve kaç sakat o dil kurak; beyin bunak, insan kınar Kırarsak insan ağlar, aldatılmak kolay olabilir [?], terör, savaş, gözün gördüğünde verdi [?] Yandı cihan, göz görürse gönül artık katlanır Sözün özünün aynasıysa kemik lazım her dile Gir yarasına merhem olsun sürüp geçsin nafile (Nafile, nafile, nafile…)
[Nakarat] Vakit yok, zaman yok, kaç (kaç, kaç, kaç…) Vakit yok, zaman yok, kaç (kaç, kaç, kaç…)
[Verse 2] Gün gülistan olsa eğer pembe doğar güneş Garba yaklaşır ve durmaz harbe harbi giriş var Uyandığın gün aynı değil, dünümüz dün değil ki Önüne koyduğun külahta kalır yalanlar sebil Ve şimdi keyfe keder düşer kötek, zamansız değil Elinde kalan kâr değil; hayat bizim, senin değil Eğildi baş, büküldü bilekler; memnuniyetsiz bu diller [?] Hep, hep aynı teraneler; çizgi filme döndüler (ııh) Yazar, çizer, elin değerse değiştirme, sil yeter Gelen gider ve çare yok, bi’ avuç toprak affeder Beterden üstünmüş meğer ve farklı [?] rengin yok Kefenle gömülüce’z sonunda; cebi de yok ki, boşa bu nağmeler Eserse rüzgar ağla, anca ölüm çenemi bağlar Ayrı kalır yerle dağlar, anca düşman ağlar ağlatır Kanımda kaynayan cesaret ölüme yaklaşınca sorgusuz sualsiz ağlaşır, düşmanla dostum kaynaşır (Kaynaşır, kaynaşır, kaynaşır…)
[Nakarat] Vakit yok, zaman yok, kaç (kaç, kaç, kaç…) Vakit yok, zaman yok, kaç (kaç, kaç, kaç…) (…) Vakit yok, zaman yok, kaç (kaç, kaç, kaç…) Vakit yok, zaman yok, kaç (kaç, kaç, kaç…) Vakit yok, zaman yok, kaç (kaç, kaç, kaç…) Vakit yok, zaman yok, kaç (kaç, kaç, kaç…)
