[Giriş] Ne doute pas de mes mots Malgré tout ce chaos Nous nous retrouverons bientôt
[Verse] Öğrendim yere düştükçe kalkmayı Barıştım yaralarımla, artık iyiyim Zannederdim bambaşka birisiyim Anladım, ben de sizlerden birisiyim Sonu belli bi’ yoldayız, yaşıyoruz Ölmiy’cek, devran dönmiy’cek gibi Küllerimden doğdum, ayaktayım İçimdeki yangın sönmiy’cek benim Hatalar her zaman var En sevdiklerimden yedim bombalar “Keşke”ler başucumda Güneşli günlerde gelir travmalar “Hiç gitmez” dediklerin yarı yoldalar Yinе gelir sonbahar Duydukların görmediğin kadarı Acılarınsa seni sеn yapar Yapmadığın olaylar üstüne kalır Güçlü insanlar delirmiş olanlar Ben de delirdim zamanla Eski günler hâlâ kafamda Susmaktansa bağırdım hayata Kölesi değilim kaderin, karşındayım Yenile yenile yazdım hikâyemi Hâlâ mutlu değilim, farkındayım Kalbimi kapattım herkese En sevdiğime bile, bile bile Suçsuzken bile af dile Nankör kalpler için onca badire Savaşlarını kimse görmez Herkes görür sade başardığın kısmı En yakın dostlarım yalandan çıktı Bu albümü yaparken aranmam çıktı Yapayalnızdım düştüğümde Yine de kızmadım kimseye Kalabalıktım güldüğümde Tenhalaştı ortam krizlerimde Hareket ederim hislerimle Hâlâ aynıyım, akıllanmadım Hayat gülerken de ağlatır Küçüktüm, saftım, artık anladım
