[Nakarat: Koro] (Suphi, Suphi, bir acayip adam Suphi, Suphi, benim canım ciğerim)
[1. Bölüm] Kimse bilmez nereli olduğunu
[Bridge 1: Koro] (Suphi, Suphi, bir acayip adam Suphi, Suphi, susar akşam oldumu)
[2. Bölüm] Bir cebinde Das Kapital Bir cebinde Das Kapital Bir cebinde kenevir tohumu
[Nakarat: Koro] (Suphi, Suphi, bir acayip adam Suphi, Suphi, benim canım ciğerim)
[Şiir Part 1] “Fırtınadan arta kalmış bir teknede Tevekkül içinde, görkemli sakalı Ve iğreti parkasıyla Gizlediği macerasıyla Bir acayip adam yaşardı Akşamları susardı Ben konuşsam kızardı
Bir sürgün kasabasıydı Bir eski zamandı, Haziran’dı Çocuktum, evden kaçmıştım Gelip ona sığınmıştım
Küçücük bir koydu, sığdı Burayı keşfeden belki oydu Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı İçim anneyle dolardı, ağlardım Suphi şöyle bir göz atardı Gizli bir cigara sarardı, ağlardı Sonra barışırdık, ben flüt çalardım Cigara sönerdi, ağlardık
Ner’den geldiğini bilmezdim Kimsesizdi, belki kimliksizdi Onun macerası onu ilgilendirirdi Kimseye ilişmezdi
Bir şeylere küfrederdi hep Tedirgin bir balık gibi uyurdu Bazen kaybolurdu, arardım Yağmurun altında dururdu
Bir kalın kitabı vardı, cebinde dururdu Hergün okurdu, ben bir şey anlamazdım Kapağını seyreder duymazdım Sakallı bir resimdi. Kimdi? Ne kadar mütebbessimdi
Sordum birgün Suphi’ye: ‘Söylediklerini niye anlamıyorum’ diye; Bildiklerini, dedi, yüzleştir hayatla Ve sınamaktan korkma Doğruyla yanlışı o zaman ayırabilirsin Ve onu anlayabilirsin
Sonra gülerdi Günlerim yüzlerce ayrıntıyı merak etmekle geçerdi Sonra yine akşam olurdu, Suphi susardı Ben konuşsam kızardı
Tekneye martılar konardı Yüreğim Suphi’ye yanardı, ağlardım Suphi denize tükürürdü, gökyüzünü tarardı, ağlardı Sonra barışırdık, ben flüt çalardım Yıldız kayardı, ağlardık.”
[Nakarat: Koro] (Suphi, Suphi, bir acayip adam Suphi, Suphi, benim canım ciğerim)
[1. Bölüm] Kimse bilmez nereli olduğunu
[Bridge 1: Koro] (Suphi, Suphi, bir acayip adam Suphi, Suphi, susar akşam oldumu)
[2. Bölüm] Bir cebinde Das Kapital Bir cebinde Das Kapital Bir cebinde kenevir tohumu
[Nakarat: Koro] (Suphi, Suphi, bir acayip adam Suphi, Suphi, benim canım ciğerim)
[Şiir Part 2] “Bir sürgün kasabasıydı Bir eski zamandı, Haziran’dı Çocuktum, evden kaçmıştım Gelip ona sığınmıştım
Bir gün aksilik oldu, annem beni buldu Suphi kaçıp kayboldu Kasaba çalkalandı, olay oldu Ben sustum, kanım dondu
Polisler onu bulduğunda tekti, felâketti Herkes meydanda birikti Karakoldan içeri girerken sanki mağrur bir tüfekti Ansızın dönüp bana baktı ‘Anladın mı?’, dedi ‘Anladım.’ dedim, anladım Ve o günden sonra; Hiçbir zaman, hiçbir yerde, hiç ağlamadım”
