[Verse 1: Moral] Bir daha görmedim gözlerini Kim bilir? Belki de hep damladılar Sen (Sen) o kadar uzaktaymışsın ki benden Sana varmak isterken geçti yıllar
[Nakarat: Moral] Bu su akıp gider yolunda, durulmaz karşısında Bazen kurur, bazen taşar senin bir gözyaşınla Bu su akıp gider yolunda, durulmaz karşısında Bazen kurur, bazen taşar senin bir gözyaşınla
[Verse 2: Kamufle] “Aşkı tarif et!” demek ne kadar saçma bi’ şey Yine de “Lekelenen bi’ ruhun aklanması” demek bence Ya da bi’ yaz yağmuru, kış güneşi, özgürlük simgesi Gözlerine baktığım zaman hayatımın değişmesi Yüzünü görememek bi’ intihar senaryosu Ölümü beklemek gibisin, çıkmazdadır her yolum Önümü göremem eğer sen yoksan, mahvolur bu yürek Kıyamet alameti gidişlerin, korkularım daha yoğun Elini tutmak tarif edilmez bi’ duygu Duyduğum, hissettiğim en yoğun hâlimsin be ruhum Bulduğum en değerli parçasın sen Yakınsın ama uzak gibisin, neden daralıyor bu ruhum? Satırlarda betimlenmen akıl kârı değil Sen karşıma çıktığın andan bu yana soyutlandı beynim Hâlbuki masallarda seni anlatmışlar Ama karşımdasın, söyle bana; rüyada mıyım, değil miyim? Öyleyse uyandırma sakın, gerçeksen uyuma Başlangıç ve sonun temsilisin şu göğsümde bulunan Meçhul bi’ yolda pusulam yaptı seni kader Yok olursan yolum şaşar, asla yolun sonunu bulamam
[Köprü: Kamufle] Şubat’ta battaniyem, temmuz’umda güneşimsin Hastalığıma şifa, sağlığımda neşemsin Öldüğümde toprak ol bana be güzel kadın Cehennemde senin için yanarım, sen bi’ ömre bedelsin
[Nakarat: Moral] Bu su akıp gider yolunda, durulmaz karşısında Bazen kurur, bazen taşar senin bir gözyaşınla Bu su akıp gider yolunda, durulmaz karşısında Bazen kurur, bazen taşar senin bir gözyaşınla
