[Bölüm 1] Hani fâni bu hayat, ümit bağlayamam Olmadı diye oturup ağlayamam Gönlü geniş olan sükûtu öğrensin Sevgimi yok yere ele bağlayamam “Gelir mi?” diye hayâllere sığınamam Kemâle eren kendinden versin
[Nakarat] Sevdim, kaç kere bilemem Yaşadım, yok inkâr edemem Bıktım, sen’le baş edemem ben Zaman öyle de geçiyor Hayat böyle de bitiyor Ama umudum cennetten
[Bölüm 2] Ben dalkavuk olanı hizaya getiremem Sorma bana, ben görünmezi göremem Merak eden kendine yönelsin Boş yere kimseyi oyalayıp, üzemem Geçici şeylere heves edip, üzülemem Fikrim hevesimi alt etsin
[Nakarat] Sevdim, kaç kere bilemem Yaşadım, yok inkâr edemem Bıktım, sen’le baş edemem ben Zaman öyle de geçiyor Hayat böyle de bitiyor Aman umudum cennetten
[Bölüm 3] Ben gözü görmeyene resim gösteremem Değerimi bilmeze değer öğretemem O önce haddini öğrensin Biten sevgiye imrenip, özenemem Boş sözü duyup, düstûr edinemem Eden, kendine ah etsin
[Ön Nakarat] Bildim lâkin söylemem Gördüm ama izah edemem Dünya, sen’le baş edemem ben Zaman öyle de geçecek Hayat böyle de bitecek E bitsin, umudum cennetten
[Nakarat] Sevdim, kaç kere bilemem Yaşadım, yok inkâr edemem Bıktım, sen’le baş edemem ben Zaman öyle de geçiyor Hayat böyle de bitiyor Ama umudum cennetten
