[Verse 1] Cennetin nüfusu arttı Ceren’e cereme kaldı Siyah kanı da attı, melek canımı yaktı Tüp gaz açık kalsın (bırak) ölüm DNA dağıttı Süreç yıkıntı, kalp kırıldı Sen yıkandın, ben kucakladım Fiş çekildi, bırakın beni ayıplasın Duâ kıpırdasın Dudaklarımda gün dağılsın Düşlerimde duaklısın Yedi buçukta haklısın Bugün yerime birisi baksın İflastayım omuriliğimi bağışladım, arterlerim de ak bugün Sebebi ölümün cinayet Düşünmüştüm hep bu safta güneş utançlı yüzünü saklamakta (ah) Murafaa kapımda, astım civarda Çok bitikanlanmış meğer salıvermış kendini yola Seyahatlerim azaldı, yemek borusu ağız arası Eksiğimin fazlası aşağı kaydı Karın sancılarım arttı Berhudar ol evladım Berrak akşamımda berbatım ben
[Bridge: Scratches] [?] the night [?] Sun don’t shine I hate when it’s dark
[Verse 2] Ruh tabi teste Sesi kes preste Tahriş oldu kalp kafeste Sesler hep mi diyezde? Bir nefes kodeste Her bir nesne tek bi’ deste Yaşayan kimse yok küçük kadın, ne de bi’ pencere! Ruhsatsız bir iltifat, kalitesizce hakikat Düzeni kurulu düzensiz bi’ ittifak Takılı kalırım kum misali her tuzak Çok mu kabahat? Rengim atarak ağlamaktan ağacı kafama yıktı her sürat Saman yaprak dökümü ötürü arzu kalbe gömülü kaldı, metropol bu yeryüzü Cuma sanık ufuk açık Gez, göz, arpacık, evet benim kafam kaçık Gözünü kapadı, kalbi yaralı duâlarım mihrapa çik
