[Nakarat: Tuğba Ağar] Kendime değil sana inandım Külken bile sana yandım Yalnız kalmasaydım keşke Sense sustun söyleseydin Uçuruma dönmeseydin Yaşarken ölmeseydin keşke
[Verse: Sehabe] Mesafeler kısalmaz ama saçların uzar Bencilliğe yakınız biz empatiye uzak Eskiden sarılmaya da almıyorken izin Şimdi birkaç fotoğraf bize hatırlatır bizi
Gerçi onları da silmişiz Sel olup akmış yağmur olup dinmişiz Kalp sökülmüş sanma ki dikilir Bir tane yalnızlığa sığardık ikimiz
Gün olur uzaklaşır tanırsın onu En çok tanıdığın en yabancın olur İki ayrı gökyüzünde sarılma yoktur En kötü cümledir “yanımda yoktun”
Ne sen Ferhat’tın ne ben Şirin ne de korkaktık Dağ gibi adamdım da delip de yol yaptın Gittin, son ya da ilktin Uçurumumdun benim gökyüzünden ittin
[Nakarat: Tuğba Ağar] Kendime değil sana inandım Külken bile sana yandım Yalnız kalmasaydım keşke Sense sustun söyleseydin Uçuruma dönmeseydin Yaşarken ölmeseydin keşke
[Verse: Sehabe] Sorarlarsa merak etme alışmamış gibi yapabilirim Senle tanışmamış gibi Denize sıfır yalnızlığın sahili farksız Bundan böyle dudaklarına cahilim tatlım
Hani yarın bugün olacak demekti Hani batan dikenler gül olacak demekti Çağırma itfaiyeyi falan fayda etmez Canım yanıyorsa kül olacak demektir
Son kez öpmeliydim öyle de yaptım O gece sokak lambasına tek bi’ gölge bıraktık O gece orda kaldı ikimiz de gittik Gölge gölgeler oldu ayrı yöne gitti
Mesafeler kısalmaz ama Saçların Uzar Bencilliğe yakınız biz empatiye uzak Umut bazen, kaderin altında eğilir Son kez sarılmışız farkında değiliz
[Nakarat: Tuğba Ağar] Kendime değil sana inandım Külken bile sana yandım Yalnız kalmasaydım keşke Sense sustun söyleseydin Uçuruma dönmeseydin Yaşarken ölmeseydin keşke
