Susmuş dizlerimde kanayan yarası Sökülür ciğerimden parlayan karası Düşmüş gözlerinden en güzel anısı Bilmez beynim artık fren!
[Bölüm: Xir] Sürükleniyorum üzerimde taşıdığım bütün sorumlulukların yine peşinde Arada hızlanır arada yavaşlarım, asıl söyle senin benle işin ne? Doğru zamanlarda aynı enerji Gittim yalanların peşinden, ey Serin sularında kaybetmeseydim kendimi nasıl bulabilirdim bеn?
Sorunu doğurdu Sıkıntı gebeydi, geçmişе meyilli yaşamak kafamı yordu Ateşe çağırdı her gece ben zaten bir okyanus aramıyordum Ruhum çok boğuldu, dalgaya benzer aşk yükseltip ardından yordu Bu doğru, bu doğru
Bu yüzden bu şekil kaldım Zaman harca inandıkların adına Yarın nasıl olacak gelecek hepsi yeniden Hayır! Nefret ediyorum bütün gerçeklerden tanrım!
Hiç kimse değil umurumda artık! İstediğim huzurlu ve sadık bir hayat Bi’ de rahat olması kafamın Yoksa kendimi bozucam gittikçe dağıtıp, kusura bakma!
Ya, ya, bu son zamanda Daldım gittim uzaklara tutuldum anla Çıkamadım etkisinden iki dumanla Konuşur oldum evimde dört duvarla Asla laf anlatamadı gönlüm akla Oysa gittiğim yolları çok döndüm hatta (ya) Beni de anla, ya…
