[Verse 1] Ne zamandır bu yollarda kastırdın, hayat sana cevap vermiyor mu? Kalemi yeterince kağıda bastır, sözlerine karşılık gelmiyor mu? Kırım cam parçalarını ellerin’ kesebilir, rüzgar bugün tersten esebilir Kim bilir, şüpheler içindeki hayatın her an tebessüm edebilir O zincirlerinden kurtul, bekliyorum, akrebi, yelkovanı durdurdum Savrulmak için mi insan bekler?, beton zemine çakılmaz hayaller Göz’ çek perdeyi ama ilaç olmuyor derde, sorun sеnde (Sende) Oturduğu yеrde yeminle insan, bu boş bi’ felsefe
[Nakarat] Hayat hiç yorgun düşmüyor; vuruyor, vuruyo’ İnsan bencil; dünya dönüyor, dönüyo’ Öyle çetin bir sınav veriyorum ki Beni benden alıyor, savaşıyorum Hayat hiç yorgun düşmüyor; vuruyor, vuruyo’ İnsan bencil; dünya dönüyor, dönüyo’ Öyle çetin bir sınav veriyorum ki Beni benden alıyor, savaşıyorum
[Verse 2] Onursuz yaş çürütmek yakışır sana Vurmuş yüzüne, yapışır Suya sabuna dokunma ama ne varsa hep iste dur bur’da kudur O işler öyle olmuyo’, izle; fütun Bak bunlar benim diktiğim sütun Bana sorarsan yeter artık Git, sen önce ol kendinle bütün Biliyo’sun adilce kullanmadım Yolun sonu göründü, akıllanmadın Koşarak günahtan kaçılmaz Engeller rüyada aşılmaz Yalan, sahte gülüşler var hayatta Çok kasılma, elbet bayatlar Ezileceğin duvara koş Kalbi göçmüşlere bütün kelimeler boş
[Nakarat] Hayat hiç yorgun düşmüyor; vuruyor, vuruyo’ İnsan bencil; dünya dönüyor, dönüyo’ Öyle çetin bir sınav veriyorum ki Beni benden alıyor, savaşıyorum Hayat hiç yorgun düşmüyor; vuruyor, vuruyo’ İnsan bencil; dünya dönüyor, dönüyo’ Öyle çetin bir sınav veriyorum ki Beni benden alıyor, savaşıyorum
