[Nakarat] Hiç kimse bilmez ne var şu gönlümde Sormadılar ömrümde Ne dün ne de bugünlerimde Korkmadım bi’ gün, öpüştüm ölümle Ben Azrail’in göğsünde Bu yükler varken üstümde
[Verse 1] Dilerim ergeç anlarsın kimin kiymiş gerçek Bu varoluştan beri sanki tek slogan dert çek Öyle değildir diye umut edip biriktirdiğim hayalimin içinde tüm insanlar gerzek Bu denklem öyle bi’şey ki kör olursun renkten Ne kadar istemesende birikir seçenekler Devler ortasında ezber bozan bi’ bebekken Ben zevksizler ülkesinde diyorum hep ses ver Bu lanetlere davettir bi emanet Buna rahmen devam et esaretlere çare bu bazen Beynimin içinde olduklarından eminler oysa En iyi ihtimalle tek gördüğü cenazem
[Nakarat] Hiç kimse bilmez ne var şu gönlümde Sormadılar ömrümde Ne dün ne de bugünlerimde Korkmadım bi’ gün, öpüştüm ölümle Ben Azrail’in göğsünde Bu yükler varken üstümde
[Verse 2] Dilerim er geç anlar kimin hayatı sert hep Bekliyo’ düşmemi bi’ ton dost görünümlü gevşek Arzuladıkları ne etim ne servetim net Sadece yıkılışımdan almak istiyor zevk Çok bekler pek çok kişi bu yüzden hep şok Tereddüt yok adımlarıma inan ki bi’ denk yok Her nefesimde kendim dışında bir şey inşa ettim artık O yüzden bana diyo’lar ki “Adın sembol.” Tamam ama neden soran yok ben mutlu muyum? 24 saatin 25’inde kuşkuluyum Her suçumun uykusundayım, uykusuzluk huyum Kurtuluşum huzursuzluk kusurun duygusuyum neden Bu yokuşun gereği sendelemen Öpüştüm ölümle bedel kimseye benzememem Yaşamımdan gönderdim kan emicileri ben Hiç kimse bilmedi bilm’i’cek içimde neşeler yok
[Nakarat] Hiç kimse bilmez ne var şu gönlümde Sormadılar ömrümde Ne dün ne de bugünlerimde Korkmadım bi’ gün, öpüştüm ölümle Ben Azrail’in göğsünde Bu yükler varken üstümde
Hiç kimse bilmez ne var şu gönlümde Sormadılar ömrümde Ne dün ne bugünlerimde Korkmadım bi’ gün, öpüştüm ölümle Ben Azrail’in göğsünde Bu yükler varken üstümde
