[Verse 1: İmpala] Şehir üstüme yağıyor yine Basıp üstüme seriyor yere beni Sana dost değil, düşman buluyor Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi Hangi yatak sana çare Hangi hayal sana daha net Hangi dudak buna bahane Hangi sokak senin sahnen Bana bahset bunu gel! Kaldın mı tek yoksa sandın mı sen Bundan kurtulucan hemen Elin bağlı, vakit erken Sardın mı sigaranı aç camı biraz hava al Hayat denen bokun sonuna giderken Güzel manzaralar görmedi gözler Bi’ felaketin eşiğinde çalıyo’ sirenler Aradığımı bulamadım Soruyorum ama yine susuyo’ bilenler Gitmek bırakır gönüllеre çelenk Susmak olur yеni sorunlara sebep Bakmak sana soğuk sabahlara yelek Sanki unutmak tüm anıları bi’ uçuruma denk Hatırlamam aklımı kaçırana dek Fısıldarım sana ama konuşamam pek Elim kolum bağlı Bütün ölü sesler oluyorken benim hayatıma background Kendine dokun, olur her şey sorun Çıkış yolu yaratırsın ama herkes solur burnundan Kaçtığım yine benim dokunuyo’ kanıma Ses telim olur gene her sona konu Senin ağzına laf veren her zarf dolu Solumdan kalktım yine, benim gelmeyin yanıma
[Nakarat: Ceren Kaan & İmpala] Şehir üstüme yağıyor yine Basıp üstüme seriyor yere beni (Sana dost değil düşman buluyor) (Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi) Sana dost değil düşman buluyor Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi (Hangi yatak sana çare) (Hangi hayal sana daha net)
Şehir üstüme yağıyor yine Basıp üstüme seriyor yere beni (Sana dost değil düşman buluyor) (Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi) Sana dost değil düşman buluyor Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi (Hangi yatak sana çare) (Hangi hayal sana daha net)
[Verse 2: İmpala] Yüzüyorum bildiğimin tersine doğru Ben anıların, acıların hepsini boğdum Yoruldum, zamansa mahallenin tefecisi sanki Bak yüzüme, borçla doğdum Seni kandırır şehirdeki her surat Ama delikanlıdır yüzümdeki her tokat Beni deli sandılar alışınca her boka Gelip delik deşik olan ruhuma hep seni sorar Ama korkma, benim olmasan da olur her şey normal Bana koymaz, gemi batsa bile boğulurum gerekirse bunu sana Sormam Nefesini duysam sarılırım sonra gene korkulara doysam n’olcak Bu savaşların mağlubu çok ama galibi yok, sanki bi’ tünel, çıkışımız olsa Kurtuluruz sanırım ve sonu karakolsa da N’olcak ki zaten bu hayat kara borsa Evimize dönsek, biraz para bulsak Sonra seni yeni sabahlara soysam Umutların zaferini bi’ kenara koysam Sığmaz bilemedim ne tarafta dursam Sağım solum dert, yeni akıllandım oysa Yenilmezdim asla hayat planıma uysa Gelir miydin bana çığlıkları duysan Bırak kalsın benden çaldıkları buysa Çok da derin değil kazdıkları kuyuysa Şaşırırsın kaç kere kaybettiğimi saysam Dünya benim ama her yeri yara Bi’ de sarılayım ona desem her yanı para Bahçelere kar, bütün çöllere gül Senin aklına ben, gelip omzuma dayan
[Bridge: İmpala & Ceren Kaan] Şehir üstüme yağıyor yine, yine, yine Geliyorlar üzerime
[Nakarat: Ceren Kaan & İmpala] Şehir üstüme yağıyor yine Basıp üstüme seriyor yere beni (Sana dost değil düşman buluyor) (Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi) Sana dost değil düşman buluyor Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi (Hangi yatak sana çare) (Hangi hayal sana daha net)
Şehir üstüme yağıyor yine Basıp üstüme seriyor yere beni (Sana dost değil düşman buluyor) (Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi) Sana dost değil düşman buluyor Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi (Hangi yatak sana çare) (Hangi hayal sana daha net)
