[Nakarat] Üzgünüm anne, cenneti sana sunsam Üzgünüm anne, keşke çıkışım olsa Üzgünüm anne, üzgünüm anne Böyle soğuk gecelere küskünüm anne Üzgünüm anne, cenneti sana sunsam Üzgünüm anne, keşke çıkışım olsa Üzgünüm anne, üzgünüm anne Böyle soğuk gecelere küskünüm anne
[Verse 1] Üzgünüm anne senden uzak geçen onca güne, onca düşe Bilsen senin için aslında bütün endişe Hayallerim şimdi zamanı gеri almasa da peşindeyim Babamdan sonra korkum daha da arttı anne Ablam hеr aradığında aklım yalnız sende Ayaklarım varmıyo’ eve kendime sözüm var diye Aramız açıldı iyice, dönemem artık evime Onu satın almadan sana öyle anne Teyzelerim gururlandı belki sıra bende Belki kanıtlarım Dünya’ya babamdan fazlası olduğumu Belki bi’ kaldırımda biterim ben de Sende öte bi’ hazine olmasa da vermeliyim sana peşinde olduğum Keşke yüzün gülse biraz daha Neler gördük, neler öyle değil mi anne? Çiçekçinin oğlu, sunmalıyım sana çiçeklerden bahçe
[Nakarat] Üzgünüm anne, cenneti sana sunsam Üzgünüm anne, keşke çıkışım olsa Üzgünüm anne, üzgünüm anne Böyle soğuk gecelere küskünüm anne Üzgünüm anne, cenneti sana sunsam Üzgünüm anne, keşke çıkışım olsa Üzgünüm anne, üzgünüm anne Böyle soğuk gecelere küskünüm anne
[Verse 2] Seksen yedi, Çekmece’de tanıştık İlk günüm beraberce ağlamaya alıştık Belalar peşimizde, biz onlarla yarıştık Bahtımız gölgelerde onla bile barıştık Haklıydın her zaman da oğluydum bir serserinin Zaten darmadağın etti bizi terk edişi Bu uykusuzca gördüğüm kaçıncı gündü onu? Elinde bir Türk kahvesiyle gördüm her seferi Bi’ Mersin, bi’ Ankara sürüklendik Yukar’dan baktı kader, çoğu zaman küçümsendik Yaşadık, ne korkutur bizi söyle, hüzünler mi?! Her zor gün biterdi, biz akşamına gülümserdik
[Nakarat] Üzgünüm anne, cenneti sana sunsam Üzgünüm anne, keşke çıkışım olsa Üzgünüm anne, üzgünüm anne Böyle soğuk gecelere küskünüm anne Üzgünüm anne, cenneti sana sunsam Üzgünüm anne, keşke çıkışım olsa Üzgünüm anne, üzgünüm anne Böyle soğuk gecelere küskünüm anne
