[Giriş] (Pmf Beats) (Noisart) (Denizo ve Shahulean ya)
[Verse] Benim psikolojim bozuk hâlâ Kara bulutlar üstümde hâlâ Bugün aynıyım dünde neysem Değişmem alıştım ben bunlara Standartlara ve sınırlara Uymadım adamım ben onlara Kaybet’cek veya elimde kalan bi’ şeyi yok bu yüzden gözüm kara Rap benim tek ilacım içimi sayesinde açıkça döküyorum Benim hayatım film, filmlerden etkilenip bu satırları yazmıyorum Ben eksiden başladım sıfırdan bile değil ve hâlâ mücadele ediyorum Ben her zaman size göre imkansız olan ne varsa gerçekleştiriyorum Ama bana ön yargılı yaklaşıyo’sunuz Bilmeden, görmeden konuşup beni de kendiniz gibi zannediyo’sunuz Ama siz hep yanıldınız, beni kendinizle karıştırdınız La zaten ben tek başıma yüzde birdim Sizse yüzde doksan dokuzsunuz Bana yer süpürtenler şimdi benim peşimden koşuyor İşlerine gelince de bana yaşıma göre davranıyor Kuzenimin zenginliği bu yeteneğim kadar olamıyor çünkü Zamanında ödünç bile vermediği o kıyafetin markası bana sponsor şu an Umarım göstermişimdir akılın yaşla alakasız olduğunu Star olmasam da en azından orijinal ve doğal olduğumu Yaşıtlarım alır harçlık bana yatar stream’lerden maaşım İzle ve gör bro benim nasıl kendi ayaklarımın üstünde durduğumu Yaşasaydın yaşadıklarımı dayanamazdın bi’ bağımlıydın kesin Unutturur belki ama sen kendini kör edersin Rahatlayabilirsin evet ama bütün acılarınla pes edersin Ben hiç çekmedim içime onu o bataklık da beni hiç içine çekmesin Mermim sekmesin isabet etsin Hedeflerimin içinden geçsin PMF, Noisart Deniz’i göndersin Hiç affetmem bebek bende gerisi Düşmanlarım geçiriyo’ epilepsi Sanki aynı bokun laciverti hepsi Yüksek BPM hayat Yorma kendini sen hızıma yetişemezsin Beklentileri yüksek, ah Sorun değil karşılarım Anne tokat gibi vuruyor yüzlerine benim bu başarılarım Bitmez bahaneleri Onların her şeye ayrı vardır bi’ lafı Bazı insanlar çok fakir onların sadece var paraları Nefesim kesilmediği sürece kaçabilir iki günlük hevesim Beni övmesin hiç kimse çünkü piyasa motorsuz bi’ motor çetesi Yalvarır bitsin diye ama dur daha var Üst baş değil karakterleri çakma Benim fırçalamadığım dişlerim bile geleceklerinden daha parlak
[Outro] Bitmeyen hikayeler, ya Bitmeyen hikayeler, ya Bunların devam ettiği yok Bitmez, bitmez, bitmiyor Bitmeyen hikayeler, ya, ya Bitmez bu lanet hikayeler, ya Bitmez bu lanet hikayeler, ya, ya Bitmez bu lanet hikayeler, ya Brr, brr, brra Shahulean Bitmeyen hikayeler
[Skit] On sene boyunca içinde yaşadığım ülkede şartlar zordu Bütün insanlar baskı altındaydı Kadınların saçı çok az açık olduğunda polisler onları dövüyordu Yüzlerine asit bile döküyorlardı Bu yüzden ordaki kadınların bir çoğu, özgürlüğü yanlış anlayıp, estetik ameliyatlarına giriyorlardı Müzisyenler ise konser yapmak için bile devletten izin almaları gerekiyordu Kafalarına göre, istedikleri zaman da şarkılarını yayınlayamıyo’lardı Çünkü bi’ platform yoktu Nasıl Türkiye’de Vikipedia’ya giremiyorsan, orda da Youtube’a giremiyorsun Başka platformları da hiç kimse kullanmıyordu Zaten orda bi’ çoğu insanın interneti bile yoktu Müzisyenlerin bir çoğu da bu yüzden ülkeden kaçmak zorunda kaldı O kadar televizyonlarda dinden bahsediliyordu ki insanlar dinden soğumuştu Tüm bunlar yüzünden hava kararınca evlerde çok pis partiler yapılıyodu Gençlerin çoğu uyuşturucu bağımlısıydı Anneniz babanız size yapma diyince nasıl inat yapıyo’sanız İran’da insanlar da devlete öyle inat yapıyordu Benim babam da müzisyendi Ailesi onu dışlıyordu ve ona ne maddi ne manevi asla destek vermiyorlardı Çocukken okulunu doğru düzgün okumadı Ve yaşı ilerledikçe babasının şirketine de girip çalışmadı Bu yüzden de onu zorla askere gönderdiler Askerde komutanıyla tartışıp komutanın çenesini kırdı Hapise girdi, çıkınca da ona hiçbir yerde çalışma izni vermediler Zar zor konserler yapmaya çalışıyordu ama onun paralarına da devlet el koyuyordu veya iptal ettiriyordu Annemse babamın öğrencisiydi Babam ona enstrüman çalmayı öğretiyordu Annem annesini ve babasını kazada kaybedince, babam neyi varsa onunla paylaştı, onu korudu Birbirlerini sevdiler ve evlendiler Ne babamın kendisi ne de babamın ailesi pek kızla anlaşamıyordu Ama kız hamile olunca işler değişti Neyse ki sonunda ben doğdum Üç yaşıma kadar idare edebildik Ama bi’ gün babam ve annem tartıştı Babam bi’ projesi için bi’kaç haftalığına şehir dışına çıkması gerekiyordu O gidince annem bankadaki tüm paraları alıp, evdeki eşyaları da satıp beni kaçırdı Paraların çoğunu uyuşturucuya yatırdı Beni aç bıraktı Bi’ şey istediğim zaman da beni dövüp karanlık bi’ odaya bırakırdı Bazen iki, bazen de on iki saat boyunca Boyum o kadar kısaydı ki kapıyı veya ışığı açamıyordum Üç sene babam öldü diye beni kandırdı Beni sürekli anaokulu açılmadan çok erken kapısına bırakırdı ve beni almaya çok geç gelirdi Ondan çok korkuyordum O küçük yaşımda hayattan soğumuştum Hiç kimsem yoktu Tek arkadaşım karanlıktı O kadar karanlıkta kalmıştım ki karanlıkta görebiliyordum Bi’ mucize bekliyordum ve bi’ gün babamın ve annemin ortak bi’ arkadaşı babama benim ner’de olduğumu söyledi Ve babam da gelip beni kendi yanına aldı Annem de sanki üstünde yük varmış gibi, benden kurtulmuş gibi beni hiç aramadı Babamla yaşamaya başladığımda akşamları ışıklar kapanınca korkuyo’dum Tramvalarım vardı, alışamamıştım Yaşıtlarımla anlaşamıyo’dum İsmim bile ülkede en fazla üç kişide falan bulunuyordu Oyun oynamak bana sıkıcı geliyordu Hep kendimi sorguluyordum Bi’çok kez ben de sadece onlar gibi normal bi’ çocuk olup normal bi’ hayata sahip olmak istemiştim Umutsuzdum, sürekli her şeyi sorguluyordum çünkü olanlara anlam veremiyordum Hep “Ben bunları hak edecek n’aptım?” diyordum Nedenini merak ediyordum, içine kapanıktım Kimseye bir şey anlatmazdım Kendi içime atardım Zor bi’ hayat yaşadığım için daha çok sert ve itiraz eden müzikleri seviyordum Üç sene zor şartlarda elektro gitar çaldım Amfim yoktu, ne çaldığımı doğru düzgün anlamıyordum Tellerim kopunca, parasızlıktan tel alamıyorduk ve penamı da kaybedince parmağımla veya bozuk parayla çalıyordum Ama o kadar seviyordum ki günde sekiz saat çalışırdım, ellerim kanayana kadar Müzik bana ilaç gibi bir şeydi İstediğim gibi açık bi’ şekilde içimi dökebilmemi sağlıyordu Derslerime hiç çalışmazdım Okulumu hiç sevmezdim çünkü her gittiğimde diğer çocuklar gibi neden ben de annemle değil de, tek başıma gittiğimi soruyorlardı Artık korkularımla yüzleşmemin zamanı gelmişti Annemi görmeye gittim Artık yaşım ilerlediği için her şeyi daha iyi gözlemiyordum Ama hiç hoş şeylerle karşılaşmadım Pek detayına girmek istemiyorum çünkü gerçekten utanç verici şeyler Ama beni kendisinden soğutmuştu Her şey üst üste gelmeye başlamıştı Babamın yanına döndüğümde evi polisler bastı Evi dağıtıp babamı gözümün önünde dövüp götürdüler Babam geri döndüğünde parmakları kırılmıştı ve kendinde değildi çünkü elektrik şoku yemişti Ve bana artık İran’dan çıkmamız gerektiğini söylemişti Yoksa benim de geleceğim yanıcaktı Evimizi bir daha basarlar diye kışın ortasında sokakta kaldık Çok lazım olan eşyalarımızı aldık ve her şeyden vazgeçip ülkeden çıktık Türkiye’ye geldik, bi’ kuruş bile paramız yoktu, dili bilmiyorduk Sokaklarda müzik çaldık Gelip bir lira bırakan da oldu, tükürüp küfür eden de Bu yüzden insanların ne dediği umrumda değil Gözlerimi kapatıp hedefime odaklanıyorum Bi’çok şeyi öğrenip tecrübe ettim Bi’çok şey kazandım ama kazandığım kadar da kaybettim Her insan gibi ben de hatalar yaptım ama onlardan ders çıkardım Öğrendiğim bi’kaç şeyi sizlerle paylaşmak istiyorum Bunu unutmayın ki kötülüğü dibine kadar görmeden iyiliği göremezsiniz Görseniz bile iyi olduğunu fark edemezsiniz ve kıymetini bilmezsiniz Emin olun üstesinden gelemeyeceğiniz şey karşınıza çıkmaz Tüm bu zorlukların bi’ anlamı var, bi’ ayarı var Zaten herkes aynı olsa renklerin bi’ anlamı kalmaz Hep bardağın dolu tarafından bakmaya çalışın İnadına kafanızı dik tutun İşin komik tarafı bunların hepsi aslında bir sınav Bu yüzden hiç takmayın Mesela ben kendimi hep toplumdan dışlanmışım gibi hissettim Çünkü bana bende bi’ gariplik varmış gibi davrandılar Bi’ çoğu beni anlamaz ve bilmez ki ben sıfırdan bile değil eksiden başladım Kimseden bir adım önde falan değildim hatta tam tersine bir adım gerideydim Mücadele ederek, savaşarak ve çabalayarak buralara gelmeyi başardım Ama bu sadece bu kadar olmayacak Daha da çok kendimi geliştirmeye devam edicem Şansa değil, hak ettim ve hakkını da vericem Siz rahat olun Ve şimdilik benden bu kadar Burdan bu albümde emeği geçen herkesten teşekkür etmek istiyorum Onlar tek tek sayılamıyacak kadar fazla Yeah, Shahulean
