[Verse] Saat 1, ruh hastaları hariç herkes uykudadır Günlük ziyaretine gelir bütün saçma duyguların Pencereden bak; ne kadar masum şu anda Mahallenin kavgalarla sulanan pis kuytuları Kimse yok karanlığında etraf dört duvar asılır Yüzün, ya intihar ya mutsuzluk bul arasını Son yarım saattir elindeki telefonun nedeni; Eski sevgilinin bilmediğin numarasıdır Saat 2, senaryolarının sonunda hep mezar Hayata tutunmaya çalış kanayan yaranı Rap’ le sar Birkaç satır sonra sinir krizi geçirip hemen mutfağa koş Ve avcunda bi’ kaç tane depresan Bozulur dengen tehlikense hayati pek Mutlu sayılmazsın abim hayat çekti baya dibe Ve tekrar aynı halüsinasyon durma sıkıca sarıl Doğmayacak çocuklarının hayaline Saat 3, bağır fakat kimse olmaz duyan ıssız Bi’ yer karanlık bi’ ev var gidip dayanırsın Kapıya, fakat açan yok bu kabustan Yerde yarı baygın halde uzanırken uyanırsın Belki de bu acı senin sen olmanı sağlıyo’dur Sende umutlarını sahte insanlara bağlıyo’dun İçten içe bağırıyo’sun (Kendine gel aptal herif) Hiçbi’ şey yokken aklında ne sikime ağlıyo’sun? Saat 4, ufaktan tükenmekte gücün Şimdi çocukluğunu düşün her şey düzelmekte bücür Tekrar ayaklanıp koltuğuna otur unutma İnsanoğlu uçarken de düşerken de küçük Artık kabullendim benimseyip yenilmeyi Çünkü; hayallerim dahi çalındı bak benim değil Şimdi etrafa bak sonra anla aptal herif Dünyanın en büyük yalanı: “sonsuza dek seninleyim” Saat 5, aman sakın ağlama zombi gül hep Toparlanma zamanı bak geçirsen de zor bi’ süreç Gözlerine yavaşça hücum ederken uyku doğar Dağların ardından yine biraz cılız mor bi’ güneş Kimsenin aslında ihtiyacı yok lan meleğe falan Bi’ şairsin onca mısra yaz fakat son heceye bakar İnsanlar, sabah ezanı okununca huzuru bul Bırakma, yani bi’ sonraki geceye kadar
[Outro] +Yapamıyorum -Elbette de yapabilirsin. Vücuduna bak sevgisizlikten ve güvensizlikten acı içinde. senin ilgine ihtiyacı olduğunu görmüyor musun. Hayır! Bu yaralı vücuda çok görme bunu çünkü sana çok uzun bi’ süre katlandı ve hiç şikayet etmedi
